Walking

Flame draafde rustig over het gras. Het was altijd fijn om te kunnen rondlopen zonder ook maar eigenlijk gestoord te worden, maar dat was niet altijd zo en hij wist ook niet zeker of het vandaag wel rustig zou blijven. Het was nou eenmaal niet een van de makkelijkste dingen om een kudde te leiden. Daarom zocht hij soms ook even de rust op. Zonder dat hij met de kudde rekening hoefde te houden. Hij begon wat van het gras te eten zodat hij de honger die hij voelde iets kon stillen. Het was nou eenmaal niet fijn om met een lege maag een stukje te gaan lopen. Toen zijn maag vol genoeg was ging hij verder. Hij liet de wind door zijn manen heen blazen en hij versnelde zijn tempo even zodat hij de wind nog meer voelde, maar het hield hem niet tegen, hij was het nou eenmaal gewend. Hij vertraagde zijn tempo iets zodat hij de omgeving om hem heen beter kon zien. Hij zag dat hij alweer een stuk verder was gekomen zonder dat hij er eigenlijk erg in had gehad.

(Flutpost, maar ik moet denk ik even in komen met het karakter)

Mercury stond rustig te grazen aan de oever van een behoorlijk groot meer. Het was voor een herfstdag bijzonder lekker weer, afgezien dan van de stevige rukwinden die soms plots opkwamen. Maar het zonnetje scheen en het was niet echt koud. ze brieste en dronk wat van het water. Ze ging daarbij wel met haar voorbenen een stukje het meer in. Aan de oever was het heel ondiep en had het water een soort moddersmaakje. Dat vond ze echt heel vies. Maar het maakte haar niet uit als haar benen nat werden, het werd vanzelf wel weer droog. De wind die opeens opkwam nam een geur met zich mee. Ze herkende het vrijwel meteen. En het paard dat nu in beeld verscheen bevestigde het. Het was Flame, de leuder van de kudde waar zij in zat. Ze stapte uit het water en liep hem tegemoet. "Hee." Zei ze tegen hem. Ze keek hem glimlachend aan. "Wat doe jij hier?" Vroeg ze. Het was niet echt bedoeld dat hij ging denken dat zij dacht dat hij hier nooit kwam, maarja...