Fun!

Blizzard hinnikte één keer en draafde toen over het pad. Het pad zag er nogal sneeuwachtig uit. Blizzard voelde haar hoeven glijden. Ze hinnikte even, steigerde en keek toen naar enkele rotsen. Heel het pad lag onder de sneeuw. Blizzard keek om. Ze had Black, haar leider, nog niet gezien en de rest van haar kudde eigenlijk ook niet. Ach, wat maakte het ook uit? Een keertje afgezonderd van de groep deed ook niet alle wonden openscheuren. Ze hinnikte nogmaals. Haar steigerkunsten kon ze hier wel uitbreiden, alleen moest ze uitkijken met al dat witte spul, sneeuw genaamd. Een gehele, uitgerekte vlakte breidde zich voor haar zichtsveld uit en Blizzard kon het niet laten om haar sterke hoeven over dit grind te laten gaan. Nou ja... Grind? Je kon het meer een ijsvlakte noemen. Blizzard hinnikte uitgelaten en rende over het veld. Ze liet zich op haar achterpoten zakken en steigerde weer. Deze keer viel ze bijna achteruit. Nog net niet. Ze landde weer op haar hoeven. Haar naam was er precies voor om te laten zien dat ze het hier leuk vond. Blizzard... Ze vond het zelf wel een coole naam. En hun kudde, genaamd de Donder kudde, leek niet veel van sneeuw te houden, maar Blizzard vond sneeuw geweldig. Daar kon ze, als ze viel, toch zacht op vallen en tegelijkertijd ook sterk haar steigerkunsten beoefenen. Maar een warm strandje vond ze ook niet erg. Maar die lag hier kilometers vandaag. Zin om daarnaartoe te gaan had ze trouwens toch niet. Het was hier trouwens nog leuk ook. Ze liet zich vallen op haar zij en beet aan haar flank. Die jeukte dankzij de vliegjes die daar op en af vlogen. Blizzard draaide haar kop met één snelle beweging naar rechts. Ze dacht even dat ze het draven van poten gehoord had, maar dat zou wel weer niet. Ze had wel vaker het gevoel dat iemand haar bekeek. Het engste was, dat dan meestal een paard van een kudde verscheen. Blizzard vroeg zich af welk ander paard nog van sneeuw hield, naast haar dan. Blizzard hield al van sneeuw van toen ze klein was. Ze ging altijd van haar moeder weg, hierheen, om een likje van het sneeuw te nemen. Blizzard liet een genietend geluid horen, steigerde deze keer hoger dan de andere keren, liet zich vallen en legde zich neer.

Zeer goede post Blizzard, maar zou je eerst willen aanvragen in welke kudde je wilt?

(Ze zit nu in een kudde, dus het topic kan verder)

Flame was aan het lopen door de sneeuw. Het gaf hem niet altijd een fijn gevoel om door dit witte spul te lopen, maar het gaf ook een verkoelend gevoel en dat maakte dat het voor hem niet echt uitmaakte of hij er wel of niet doorheen ging. Hij liep rustig verder en merkte eigenlijk de sneeuw al niet meer. Dit gaf hem een fijn gevoel en hij versnelde iets, dit was wat hij nou fijn vond, gewoon galopperen zonder dat er iemand was die hem stoorde. Hij had al even geen paarden meer gezien van zijn kudde, maar hij wist dat die ook wel eens hun eigen weg gingen en dat hij hun dan wel weer eens een keer zou zien. Als er problemen waren zouden ze heus wel naar hem toekomen, want hij was meestal wel te vinden, alleen nu was hij even op een plek waar hij niet zoveel paarden zou verwachten. Hij liep rustig verder en het duurde niet lang voor hij een glimp van een paard opving. Hij keek nog een keer goed en herkende het paard als Blizzard. Hij liep naar haar toe, maar niet te snel zodat hij haar ook niet zou afschrikken. "Hallo" Zei hij rustig terwijl hij dichterbij liep.

(FlutpostX_X)

Blizzard steigerde nogmaals. De wind van de bergen, kwam hard in haar gezicht. Dit maakte dat ze de evenwicht bijna verloor. Nog net ging het goed en een beetje geschrokken richtte Blizzard haar blik op de plaats waar ze net gesteigerd had. Misschien dat ze die plaats beter kon vermijden. Zo'n val zou niet lekker zijn, met al die stenen. En de sneeuw was op die vlakte best dun. Blizzard voelde nauwelijks iets van de koude tegen haar hoeven. Ze hinnikte zachtjes. Haar poten gingen heen en weer over de grond, alsof ze groef. Maar Blizzard probeerde het balans te zoeken bij die vlakte. Zo kon ze erachter komen waar het glad was en waar niet. Haar hoeven tikten tegen de stenen aan en maakte een klakkend geluid. Blizzard liet zich nogmaals op haar achterpoten zakken en steigerde weer. Steigeren had ze vroeger als kleintje al geleerd. Dan ging ze altijd bij haar moeder weg en deed ze kunstjes. Maar nu was die tijd wel anders geworden. Nu kon ze gewoon gaan en staan waar ze wou. Ze liet haar blik opzij naar iets gaan. Ze hoorde een begroeting en haar blik zocht wie het zei. Haar hart stond ook even stil. Dadelijk waren het andere paarden dan haar kudde! Ze keek geschrokken. Gelukkig was het Flame. Blizzard probeerde niet te laten merken dat ze wel degelijk geschrokken was. In plaats daarvan liep ze op Flame af en legde even haar kin in zijn nek, als een soort begroeting. 'Hoi Flame!' was de vrolijke begroeting van haar. Flame was haar kuddeleider. Blizzard vond hem wel aardig. Blizzard liet haar blik gaan over het gebied waar zij zich nu bevonden. Je kon zeggen wat je wou, mooi was het hier wel. Maar je moest hier ook uitkijken dat je niet viel. Want er waren hier ook enkele afgronden waarvan je niet wou weten hoe diep ze waren. Blizzard liet haar blik geheel opzij zakken naar Flame. 'Hoe gaat het?' vroeg ze, eigenlijk meer om een gesprek aan te knopen, maar ook omdat ze nieuwsgierig was. Nieuwsgierigheid lag gewoon in haar aard. Als kleintje had ze vroeger al graag de gebieden willen ontdekken. Vandaar dat ze ook een buitenbeentje was en nogal vaak bij haar moeder was weggelopen. Die was omgekomen in een lawine, iets wat je niet veel zag. Zou dat hier gebeurd zijn? Blizzard was nog klein geweest, dus veel kon zij zich in elk geval er niet van herinneren. Ze liet haar blik weer naar Flame glijden, wachtend op zijn antwoord, maar keek wel even naar de stenen. Niet echt een uitzicht voor een lawine. Misschien dat haar moeder hard lawaai gemaakt had of zo? Blizzard wist het niet.

- School! -

Flame stond stil en wachtte op de reactie van Blizzard. Hij had aan de ene kant niet echt verwacht om hier iemand tegen te komen, maar meer dingen hadden hem al wel verbaasd in zijn leven, dus dit kon er ook nog wel bij. "Hoi Flame!" Was de vrolijke begroeting van Blizzard. Hij voelde dat Blizzard haar kin even in zijn nek legde als begroeting en hij liet het maar gebeuren, want het maakte hem niet echt veel uit. Zo werd hij wel eens vaker begroet. Hij sloeg zijn staart een paar keer heen en weer. Het was eigenlijk best wel koud als je stil bleef staan, maar hij liet niet merken dat hij er een beetje last van had. Misschien zouden ze straks nog wel verder kunnen draven en dan zouden ze wel weer wat warmer worden, maar dat was niet voor nu. "Hoe gaat het?" Vroeg Blizzard toen aan hem. Hoe het met hem ging? Het was rustig en er waren nog niet echt problemen geweest de laatste tijd, dus het ging eigenlijk wel goed met hem. "Het gaat wel goed, er zijn op dit moment geen problemen waar ik vanaf weet, dus het gaat goed." Antwoordde hij. Nu moest hij eigenlijk ook aan haar vragen hoe het met haar ging, maar stond dat dan niet raar? Hij schudde de gedachte weg, het zou vast niet uitmaken als hij hetzelfde aan haar zou vragen. "En hoe gaat het met jou?" Vroeg hij. Misschien had ze wel iets en dan zou hij het niet gevraagd hebben terwijl hij dat nu wel had gedaan. Hij schudde even een keer zijn hoofd om het iets warmer te maken, maar het werkte niet heel erg goed tegen de kou van de bergen. Rustig wachtte hij op een antwoord.

Verbeeldde Blizzard het zich maar, of leek Flame het koud te hebben? Ach ja, misschien had ze het gewoon fout gezien. Of het was haar verbeelding. Die werkte wel vaker. Dat vond Blizzard soms redelijk irritant. Vroeger, toen ze echt heel klein was, had ze vooral veel verbeelding als er mannetjes in haar buurt waren. Dan deed ze denken dat zij de mooiste was. Dat klonk nu echt onwijs onzinnig in haar oren. Ook wel grappig. Maar ja... Vroeger was ze dus klein en had ze zulke verbeelding. Misschien had Flame dat zelfs nog wel meegemaakt. Maar geuit had Blizzard het nooit. Dan ging ze altijd naar een grasveldje toe, lekker in de zon en dan dacht ze erover na. Hoe het zou zijn als zij zo'n knap mannetje zou krijgen. Het brak dan ook haar hart toen ze een mannetje met een andere merrie zag gaan. Achteraf gezien was het van haarzelf gewoon een beetje overdreven geweest. Maar ach... Ze was jong geweest en veel kon ze er dan ook niet aan veranderen. Blizzard liet haar blik naar Flame glijden toen hij een wederkerende vraag gaf. Blizzard glimlachte. Ze had het niet verwacht, maar vond het wel aardig van Flame. 'Goed, goed,' zei ze, terwijl ze vrolijk knikte. Weer kwam die verbeelding te binnen dat Flame het koud had. Blizzard vroeg het maar niet. Ze kende de mannetjes van haar kudde goed genoeg om te weten dat ze zoiets niet op prijs stelden. Toch wou Blizzard dat ze Flame kon helpen. Zij was alfamerrie. En hij... Hij was haar kuddeleider. Blizzard glimlachte even. Ze keek naar Flame en begon toen tekenen te geven van draven. Daarna ging ze ook nog echt weg en wachtte ze een eindje verderop of Flame meedeed of niet. Een warme golf ging door haar heen bij het voelen van de wind en de energie van haar poten. Maar ook toen ze Flame vragend aankeek. Ze steigerde een keer, omdat ze het gewoon niet kon laten. Haar poten gleden halverwege weg en Blizzard's ogen werden even groot. Haar poten zochten onmiddellijk houvast. Ze viel weer vooruit en kwam goed neer. Net alsof er niks gebeurd was, alsof ze daarnet bijna geen dodelijke val had kunnen maken, keek Blizzard Flame vrolijk aan. Maar de angst was in haar ogen te lezen en ook in haar hart zat te schrok goed. Misschien moest ze hiermee toch een beetje mee opletten.

Een klein veulentje van nog maar 1 maand zonder ouders had het echt heel kou en lag rillend in de sneeuw. Zachtjes snikte ze en dacht ze aan haar moeder die haar weg had gejaagd omdat de voorspeller uit de kudde gezegd had dat ze voor onheil zou zorgen. Haar oogjes dwaalden het witte gebied af en ze had nog maar net de kracht om haar hoofd omhoog te houden. Maar dat duurde niet lang want al snel viel haar hoofd naar beneden ze keek bang en in haar ogen kon je het wit zien. Een zachhte maar schelle hinnik kwam nog net uit haar mond en ze viel in slaap terwijl ze zachtjes verder ging met snikken.

Flame wachtte rustig op het antwoord van Blizzard op de vraag die hij had gesteld. Hij wist wel dat zij de vraag eerst had gesteld, maar nu hij het eenmaal had gesteld kon hij ook niet meer terug. Toen Blizzard hem vertelde dat het goed ging knikte hij even. Dat was mooi, want dan hoefde hij nog geen dingen op te lossen. Ook al zou hij het heus wel doen als er iets aan de hand zou zijn. Hij merkte dat Blizzard weg was gegaan, maar wel op hem wachtte. Hij zag haar steigeren, maar ze viel bijna en hij zag de angst in haar ogen. Hij zuchtte opgelucht toen ze weer goed terecht kwam, want hij had geen idee hoe hij haar ooit had kunnen helpen als ze in de diepte was gevallen. Dan was ze er waarschijnlijk geweest. Hij schudde de gedachte van zich af en draafde naar haar toe. "Steiger hier maar niet meer." Zei hij en begon rustig verder te draven. Hij wachtte wel op haar, maar zodra ze er was ging hij weer verder. Hij vond het wel fijn dat hij nu wat beweging kon krijgen, want stilstaan maakte hem alleen maar koud. Hij hoorde gehinnik en hij luisterde nog een keer goed. Het was een zwak gehinnik en ook nog van een veulen. Hij wachtte tot Blizzard bij hem was en zei toen. "Ik hoor gehinnik van een veulen. Ik ga even kijken wat het is en je mag mee als je wil." Zei hij en ging weg. Hij plaatste de plek waar het veulen moest zijn en het duurde niet lang voor hij een veulen in de koude sneeuw zag liggen. Hij drukte voorzichtig zijn neus tegen de veulen. "Wie ben je en wat doet een veulen van jouw leeftijd zonder haar moeder hier?" Vroeg hij rustig, hij wilde de veulen niet bang maken, dus hij nam een korte afstand en wachtte rustig totdat de veulen zou gaan reageren. Hij was hier niet een van de beste in en hij hoopte dat hij het goed had gedaan, want hij had zelf nog nooit een eigen zoon of dochter gehad, maar hij had dan ook nog nooit een partner gehad. Hij had er ook nog niet echt vaak over na zitten denken, maar misschien zou het hem wel leuk lijken. Hij schudde de gedachte weg. Het ging nu om de veulen en niet om wat hij dacht. Hij wachtte rustig af terwijl hij naar de veulen keek.

Jazz keek nog een keer bang rond en zag een schim aankomen en kroop ineen. Ze wou niet dood, ze wou niet alleen zijn ze wou bijnhaar familie zijn. Ze keek bang naar de hengst. "Wie ben je en wat doet een veulen van jouw leeftijd zonder haar moeder hier?" vroeg de hengst aan haar met een rustige stem, ze merkte al snel dat de hengst haar geen pijn wou doen en zei
"I ik ik ben verba ba bannen van de kudde." Zei het veulen en alweer begon ze te snikken maar nu harder. Ze keek naar de grond en dan naar de hengst die naar haar keek. " S so sorry ik moet je hier niet mee l la lastigvallen" zei het veulentje nadat ze een beetje gekalmeerd was.
Ze bibberde en keek Flame met lege ogen aan.

Blizzard keek even verschrikt naar Flame, die opeens bij haar was komen staan en knikte. Een grote grijns had zich meester gemaakt op haar gezicht. Haar ogen zochten langzaam even de hinnik op. Waar kwam die nu weer vandaan? Het echode hier flink. Blizzard probeerde aan de hand van de tweede echo te onderzoeken waar de hinnik was gekomen, maar Flame ging er al op af. Blizzard liet zich langzaam een beetje zakken. De schuwheid kwam even over zich heen. Meteen verstormde dit door een sterke drang om geen schuwheid te tonen. Ze was tenslotte een alfa. Ze liet zich langzaam overeind gaan en liep op Flame af, die een conversatie met een jong veulentje was ondergaan. Een steek van medelijden drong op in Blizzard. Haar moederinstict, waarvan ze niet eens wist dat ze die had, drong op en ze ging naar het veulentje toe. Ze zakte neer en zorgde dat haar warme lijf, althans warmer dan die van het veulentje, dichter tegen het veulentje was aangegaan. Ze huiverde toen ze diens natte lijfje voelde. Hoe lang zou ze hier al liggen? schoot het door Blizzard's hoofd heen. Tijd voor die vraag was er niet. Blizzard zorgde ervoor dat het kleintje een beetje tegen zich aanlag, tegen haar verwarmde buik. Arme veulen. Blizzard zou bijna zelf huilen als ze het kleintje hier zo zag liggen. Ze keek op naar Flame. Ze werd warm van zijn blik. Hij keek ook zo zorgelijk. Blizzard liet haar kop zakken naar het kleintje. Met haar ogen inspecteerde ze de vacht. Misschien waren er vlooien of ander gespuis aanwezig. Met haar tanden haalde ze een vlo weg. Ze keek naar het kleintje. Dit was ook niet de beste plek. Het kleintje lag helemaal te rillen. Blizzard nestelde zich zo dicht mogelijk tegen het kleintje aan. Ze wou geen vragen stellen. Maar toch kwamen er enkele vragen in haar op. 'Heb je een naam?' vroeg ze het veulentje toen maar. Het was in elk geval een merrie. Dat was goed opmerkbaar. Even kwam het in Blizzard's hoofd op om zich te ontfermen over de veulen. Zoals een moeder zou doen. Ze probeerde de gedachte kwijt te raken. In haar eentje zeker? Nou, dan was ze lekker bezig! Ze keek op naar Flame met een beetje een hulpzoekende blik. Wat zou hij over deze situatie denken?

- Jazz, misschien is het makkelijker leesbaar voor ons als je doorschrijft. Dus niet op de entertoets drukt (dit is een tip, geen waarschuwing) -

Een merrie kwam naast de hengst staan en keek bezorgd naar haar. Het enigste wat Jazz kon doen was een hinnik uitbrengen. Ze wou bijna weer gaan huilen toen ze de merrie zag, O wat zou ze graag bij haar moeder zijn. En toen deed de merrie iets wat haar eigen moeder zelden deed. De merrie ging naast haar in de sneeuw liggen en metteen voelde Jazz een beetje energie naar boven komen. "Heb je een naam?" vroeg de merrie aan haar. "Ja mevrouw, ik heet Jazz" zei het veulentje stil en toen voegde ze er noog aan toe"danku wel" Ze kroop dichterbij de grote merrie en had het gevoel alsof het haar eigen moeder was. Ze kreeg weer wat energie en hinnikte een beetje vrolijk naar de merrie en de hengst" Hoe heten jullie?" vroeg ze toen.

-ja ik was da toen met mijn gsm aant doen en die doet da soms vanzelf heel raar.

Flame merkte dat Blizzard er ook bij was gekomen en wachtte rustig op wat zij ging doen, want hij had wel verwacht dat ze iets zou gaan doen. Hij zag dat Blizzard naast het veulentje ging liggen om het warm te houden. Daar had hij natuurlijk weer niet aan zitten denken. Hij was hier ook niet echt goed in. Hij wachtte rustig toen Blizzard wat aan het veulentje vroeg en het duurde ook niet lang voor de veulen antwoord gaf. Haar naam was dus Jazz. Bij de vraag van Jazz keek hij even naar Blizzard en zag toen haar blik. Hij wist dat ze Jazz hier niet achter konden laten. "Mijn naam is Flame, ik ben de kuddeleider van de Thunder kudde." Zei hij. Hij wachtte voor Blizzard om haarzelf voor te stellen, want hij wist niet of hij dat moest doen of dat zij het zelf wilde vertellen. Het enige waar hij nu aan moest denken was hoe het nu verder met Jazz moest. Ze konden haar een soort van adopteren, maar dat zou betekenen dat hij samen met Blizzard de ouders van Jazz zou moeten worden. Hij schudde de gedachte van zich af. Hier moest hij misschien niet aan denken, maar toen hij weer naar Jazz keek wist hij dat ze haar moesten helpen. Hij wierp een vragende blik naar Blizzard hopend dat ze het zou begrijpen, maar daar kon hij niet zeker van zijn. Hij wachtte rustig op wat Blizzard ging zeggen of dat Jazz nog wat ging zeggen.

Blizzard keek twijfelend naar het veulentje, die zichzelf als Jazz voorstelde. Ze wilde Jazz wel graag verzorgen, om zeker te zijn dat het goed zou gaan met het veulentje, maar ze kon toch ook geen moeder worden zonder iemand erbij te hebben? Haar blik gleed onwillekeurig richting Flame. Misschien... Ze schudde de gedachte van zich af. Als zij met Flame Jazz zou adopteren, zou het ook betekenen dat ze een koppel zouden zijn. Want een kind die ouders had die nauwelijks iets gemeenschappelijks met elkaar hadden, was natuurlijk ook weer niks. Aan de andere kant, ze vond Flame echt wel een knappe hengst, maar of het wederzijds was was nog maar de vraag. Blizzard besefte dat Flame hier net zo onervaren in was als zij. Wat zou het toch zijn om samen met Flame Jazz op te voeden? Blizzard dacht even na. Een klein veulentje tussen een galoperende Blizzard en Flame in. Het was een leuk beeld. Maar toch wist Blizzard niet wat ze moest doen. Flame stelde zichzelf voor. Blizzard knikte even en volgde hem. 'Mijn naam is Blizzard, alfamerrie van de Donder kudde,' zei ze dan ook. Ze keek naar Flame, een moment twijfelend en toen naar het veulentje. Ze had gemerkt dat Jazz dichter tegen haar was aangekropen, maar of dit haar een fijn gevoel gaf of juist een schuldig, was nog maar de vraag. Als, àls ze Jazz zou adopteren, dan zou ze toch met iemand moeten zijn? Ze kon toch niet alleen voor Jazz zorgen? Jeetje... Waarom had zij zichzelf hier dan ook nooit op voorbereid? Haar blik gleed weer naar Flame. Zijn onervarenheid sprak in boekdelen, die van zijn gezicht was af te lezen. Blizzard keek hem aan en een zucht verliet haar lippen. 'We kunnen haar hier niet laten liggen,' zei ze tegen Flame. Ze drukte het kleintje met haar kop nog iets dichter tegen zich aan. Een warmte verspreidde zich over zichzelf en hopelijk ook op het kleintje. Ze liet haar blik onbeholpen naar Flame glijden. Haar ogen spraken dezelfde onervarenheid als Flame uit. Blizzard keek twijfelend naar Flame. Wat moesten ze nu beginnen? Als het gevoel, of eerder de vraag, niet wederzijds was, hoe moest dit veulentje dan verder? Allemaal vragen spookten door haar hoofd, maar eigenlijk wist Blizzard het antwoord al. Als Flame het andere gevoel, wat ze al even voor hem had, wederzijds had, dan zou dit ook wel is kunnen lukken. Flame en zij als ouders van Jazz. 'In ieder geval ben je lid van Donder kudde, want ik zou niet weten hoe het anders moet,' zei ze tegen Jazz, maar ook half bedoeld op de reactie van Flame. Met haar lippen vormde ze een vraag en dat luidde: 'Moeten we haar adopteren?' Alleen was dit stilletjes en onuitgesproken. Hopelijk begreep Flame de zin die ze wou vormen. Of eerder de vraag. Want Blizzard had echt geen idee hoe het verder moest. Misschien kwam Jazz zelf wel met een idee. Het was dan ietsje minder ongemakkelijk.

Ze zag hoe de hengst en de merrie elkaar onbeholpen aankeken, ze bestudeerde de gezichten even en keek dan nog eens naar de merrie die zich had voorgesteld als Blizzard, ze zag dat ze aan het denken was met een kleine fonkeling in haar ogen. Jazz die al een beetje meer energie had lachte even, ze dacht dat de hengst en de merrie elkaar wel leuk vonden. Met een zucht keek ze naar de grond, deze paarden waren zo aardig maar ze wisten nu echt niet meer wat ze moesten doen, en zijzelf wist het ookj niet. Haar enige gedachten waren adat ze haar mischien konden adopteren.
Maar ze durfde het niet te vragen. Ze keek naar de merrie en dan weer naar de hengst, toen ze zacht fluisterende woorden van de merrie hoorden kkeek ze vrolijk op. "moeten we haar adopteren?"
had de merrie gezegd, ze stond op en ging naar de hengst, ze legde haar hoofd in de nek van Flame en fluisterde" ik wil jou wel als paapa hoor." en ze voegde er nog aan toe "En ik denk dat Blizzard je wel leuk vind" Zo bleef ze ven staan, daarna ging ze normaal staan waarna ze naar de merrie knipoogde. Ze keek nog even achter zich en merkte dat ze zomaar op ginng staan terwijl ze zich net nog zo zwak voelde, misschien kwam het wel door de hengst en de merrie.

Flame wist niet heel goed wat hij hier mee aan moest, maar het enige wat hij kon bedenken was dat hij samen met Blizzard Jazz zou adopteren en dan zouden de problemen voorbij zijn, maar het klonk zo makkelijk zoals hij het dacht, maar het was toch wel iets ingewikkelder. Hij voelde wel iets voor Blizzard, maar hij had zich er nog nooit echt voor open gesteld, want hij wist niet wat anderen voor hem voelden en daar was hij voorzichtig mee. Hij bekeek Jazz nog een keer goed. Het zou wel leuk zijn om een dochter te hebben. Ook al zou hij niet weten hoe anderen zouden reageren, maar daar hoefde hij zich niet druk over te maken, want ze zouden het gewoon moeten accepteren ook al waren ze het er niet mee eens. Tegen je kuddeleider in gaan was niet een van de slimste dingen, ook al was hij wel redelijk meestal. Hij merkte dat Blizzard over hetzelfde zat te denken, zou ze iets voor hem voelen? Het zou het wel gemakkelijker maken. Toen ze hem de vraag stelde, zonder de woorden echt uit te spreken. Merkte hij dat Jazz naar hem toe kwam en hem vertelde dat ze hem wel als haar vader wilde. Hij voelde blijdschap door zich heen gaan en kon nu eigenlijk geen nee meer zeggen. Hij keek nog een keer naar Blizzard en toen weer naar Jazz. Hij kon Jazz hier gewoon niet achterlaten en zonder ouders zou het voor haar ook moeilijk zijn, dus het beste was toch wel als ze haar adopteerden. "Ik vind het goed, dus bij deze ben je onze dochter." Zei hij en wachtte de reactie af.

Blizzard keek vragend naar Flame. Een warm, onbekend maar dan ook weer zo bekend gevoel kwam door haar aderen heen. Ze probeerde zichzelf een beetje in te houden. Mocht Flame toch geen wederzijdse gevoelens in zijn macht hebben, dat de teleurstelling zeer klein zou zijn. Ze keek naar Jazz. Het veulentje leek meer op Flame dan op haar, zo met haar bruine vacht. Zij had ook bruin, maar dan donkerbruin. En ze had ook enkele witte vlekken. Blizzard probeerde zich Jazz' vacht voor zich te houden, toen ze voor het veulentje gestaan had. Ze wist niet zeker of het veulentje ook op haar neus witte vlekken had. Toen Jazz opstond, keek Blizzard een tikkeltje bezorgd. Misschien was ze wel boos of verdrietig, dat het allemaal zo snel gebeurde. Een warm gevoel schoot door haar heen toen ze zag wat Jazz' eigenlijke bedoeling was. Ze keek naar Flame. Haar ogen werden helemaal warm en het gevoel ging steeds harder, tot het de zenuwen gaf en ze hartkloppingen kreeg. Afwachtend keek ze Flame aan. Het was nu voor haar echt moeilijk om 'nee' te zeggen. Een grote golf van blijdschap schoot door haar heen toen Flame Jazz accepteerde. Ze had een dochter! En... Flame had gezegd dat dat het 'hun' dochter was. Een nog grotere blijdschap, eigenlijk gelijkzijnde aan de eerste blijdschap, kwam door haar heen en Blizzard voelde dat haar gevoel steeds sterker en sterker werd. Blizzard stond omhoog. Ze liep naar Flame en Jazz toe en legde haar kin bij allebei even in hun nek. Bij Flame kreeg ze een warm gevoel en bij Jazz kreeg ze een moederlijk gevoel. Ze keek naar beneden. Dat haar leven in een paar minuten zo snel kon veranderen, had ze nooit durven hopen. Ze voelde een ongelooflijk gevoel voor Flame. Liefde. Toch? Opeens wist Blizzard niets meer zeker over haar gevoelens, alleen dat het met Flame had te maken. Ze keek Flame aan. Iets te lang. Warmte was in haar ogen weerspiegeld en een grote glimlach was te bespeuren op haar gezicht. 'Ik ben het er volledig mee eens,' zei ze, haar hoofd nog naar Flame gericht, maar het afscheurend naar Jazz. Ze keek Jazz aan. Haar vacht streek langs Jazz' vacht. Toen ging ze naast Flame staan. Een warmte kwam over haar heen. Alleen... Nu wist ze nog niet of het gevoel wederzijds was. Een kleine aarzeling en een dwarsligging kwam in haar hart. Hoe moest ze dit nu weer aanpakken? Bij een blik op de trots voor haar, werd haar glimlach breder.

Ze keek gespannen naar Blizzard die een glimlach opzetten, ze had ja gezegd. Jazz was zo blij dat ze steigerde, gelukkig kwam ze goed terecht. Nog een beetje wankel keek ze naar de twee paarden die net opeens haar ouders waren geworden. Ze zuchtte even en bestudeerde de gezichten goed. Dat kon ze echt wel goed, ze zag na 5 minuten al dat de twee gevoelens voor elkaar hadden en zo maar opeens flapte het eruit “jullie hebben allebei dezelfde gevoelens voor elkaar” zei ze lachend “ maar jullie durven het niet te zeggen.” Voegde ze er nog aan toe. Ze keek even naar een konijntje dat een hol in was gerend en zei dan” ik wil wel graag naar de kudde, de leden zien” “ als het mag en jullie tijd hebben.” Zei ze nog snel, ze wou niet opdringen. Ze keek verder naar het grote tafereel, het was grappig om te zien, ze vonden elkaar leuk maar wouden het niet zeggen. Ze voelde zich opeens zo energiek en vrolijk dat ze 10 kilometer achter elkaar kon draven. Ze keek nog even naar konijntje dat had zitten kijken en richte zich met haar ogen naar de grond.

Flame keek een paar keer naar Blizzard die het duidelijk ook niet erg vond dat ze samen Jazz adopteerden. Hij voelde misschien zelfs iets voor Blizzard, maar hij had er nooit echt bij stil gestaan. Bij niemand had hij eigenlijk er eerder over nagedacht. Hij was altijd veel te druk met de kudde geweest, waardoor hij niet echt tijd had gehad om over zoiets na te denken. Hij schudde de gedachte van zich af. Bij Jazz' woorden keek hij even naar Blizzard, voelde zij iets voor hem. Hij wist niet heel goed of hij iets voor haar voelde, maar hij had toch een raar gevoel bij haar dat hij nog nooit bij iemand anders had gehad. Hij keek even naar de grond om even zijn hoofd helder te maken. Hij keek naar Jazz toen die weer iets zei. "Ik vind het niet erg als je mee naar de kudde gaat." Zei hij en wachtte even op een reactie van Blizzard, maar hij wist dat ze het ook wel goed zou keuren. Hij wist alleen niet hoe de kudde zelf ging reageren op Jazz, maar hij wist bijna wel zeker dat ze Jazz zouden accepteren, want hoe meer leden in de kudde hoe beter en er waren wel meerdere paarden in de kudde die niet in de kudde waren geboren en daar had ook nooit iemand bezwaar tegen gehad. Hij draaide zich al half om, maar wachtte toch op de reactie van Blizzard en Jazz.

Blizzard keek naar Jazz. Het vrolijkte haar op om te zien hoe het paardje langzaam weer energiek werd. Ze grinnikte even kort en keek Jazz aan. Ze keek naar de grond toen die sprak. Jazz had gelijk. Ze voelde inderdaad iets voor Flame. Ze keek naar Flame en lette op diens reactie. Aangezien ze daar niet veel uit kon opmaken, richtte ze haar blik weer naar de grond. Ze keek toen naar Jazz en knikte. Natuurlijk mocht Jazz in de kudde. Ze keek naar Flame. Zou hij haar echt leuk vinden? Het zorgde voor een fijn, kriebelend gevoel, die ze niet eerder had meegemaakt. Ze had zin om te steigeren van geluk. Flame en zij waren een soort vader en moeder voor Jazz geworden. Ze keek naar Flame en knikte lichtelijk. Ze voelde dat ze een beetje verlegen werd. Daarom richtte ze haar aandacht op Jazz. 'Ik ook natuurlijk,' lachte ze, terwijl ze naar Jazz liep en haar kin even in diens nek legde. Ze keek om naar Flame. 'Misschien heb je gelijk,' fluisterde ze in Jazz' oor. Ze keek naar Flame en ging vlak naast hem staan, Jazz een onopvallend knikje gevend. Ze keek naar Flame. Hij was inderdaad knap. Met zijn bruine vacht, met sommige witte plekken. En hoe hij in sommige situaties reageerde. Ja, Blizzard was echt verliefd op hem. Alleen wist ze niet of ze dat in Jazz' buurt moest toegeven. Ze keek naar Jazz. Toen naar Flame. 'Laten we gaan wandelen,' zei ze toen een beetje ongemakkelijk. Ze liep alvast een beetje vooruit, Jazz nauwlettend in de gaten houdend. Als ze het veulentje nog niet voldoende kon lopen, dan zou ze haar onmiddellijk te hulp schieten. Blizzard voelde zich gelukkig zo. Met Flame en Jazz om zich heen. Het voelde als een gezinnetje aan. Een gezinnetje dat net begonnen was. En natuurlijk zou ze ook nog tegen Flame moeten praten over haar gevoelens. Ze keek richting Flame en liep naast hem, bijna tegen hem aan. Ondertussen lette ze op Jazz. Ze wou een goede moeder zijn. Ook al was ze niet de echte moeder, toch wou ze er eentje voor Jazz zijn. Ze keek naar Jazz en naar Flame. Ja, het was goed zo.

Jazz was blij en een goed gevoel speelde door haar hele lijf. Een paar vlokjes sneeuw vielen op haar lichtbruine vacht. Samen met Flame en Blizzard ging ze wandelen. Ze voelde zich fijn en trippelde vrolijk voorop, zojuist lach ze nog zonder energie in de sneeuw en nu zat ze vol van energie over het besneeuwde veld te trippelen. Ze keek naar Blizzard en ging naast haar lopen. Vrolijk keek ze rond, de wereld zag er nu opeens veel mooier uit. Ze schudde eens met haar hoofd en zei dan
' Ik vind jullie erg lief.' ze wist niet wat ze anders moest zeggen, ze was nog maar jong en niet bepaald zo iemand die altijd wist wat ze moest zeggen. Dus keek ze maar even voor zich uit met een lachende blik. Het was mooi al die sneeuw die gelijkmatig viel en er waren een paar vogeltjes vrolijk aan het fluiten. Ze was weer energiek en rende een stukje vooruit achter een vogeltje aan.
Ze bleef weer even staan en wachtte op Blizzard en Flame, Jazz was zo blij nu.

Flame was blij dat hij niet meer op een plek hoefde te blijven staan, maar ook iets kon bewegen. Als hij te lang stil stond in de sneeuw wilde het hem nog wel eens stijf maken en nu kon hij de stijfheid eruit krijgen door te gaan lopen. Hij begon te lopen toen Blizzard en Jazz al vooruit waren gegaan. Hij vond het aan de ene kant wel leuk om een gezin te hebben, maar aan de andere kant was hij er ook een beetje onzeker over. Hij had nog nooit eerder een dochter gehad en hij wist eigenlijk ook niet hoe hij een goede vader zou moeten zijn. Hij merkte dat Blizzard naast hem kwam lopen en hij vond het helemaal niet erg. Hij wist dat hij als vader wel zijn dochter moest beschermen, maar waren er meer dingen die hij moest doen? Waarom was hij hier toch zo slecht in. Hij hield met zijn ogen Jazz in de gaten, maar die deed nog niet echt iets wat gevaarlijk was, dus hij zou haar ook niet storen.

[FlutpostX_X, sorry, maar ik ben er niet echt met mijn hoofd bij]

Blizzard keek glimlachend voor zich uit. Flame leek het helemaal niet erg te vinden dat ze hier zo naast hem liep. Misschien had Jazz inderdaad gelijk en kon ze haar gevoelens beter gewoon zeggen tegen Flame. Ze keek naar hun pleegdochtertje voor hun. Blizzard vond het fijner om haar haar dochter te noemen, maar dat zei ze niet tegen Jazz, alleen als die daar zelf aankondiging toe gaf. Ze keek opzij naar Flame. Ze was trots op zichzelf. Binnen een paar uur had ze een perfect leventje voor de boeg. Ze had een dochtertje, samen met Flame en stond dadelijk op het punt om het hem te vertellen. Ze keek naar Jazz en knikte, om die te laten zien dat ze bij haar waren en dat ze weer kon door lopen. Ze keek opzij naar Flame en haalde diep adem. Ze wist niet waar ze moest beginnen, eigenlijk. Ze was nu niet bepaald een kei in dit soort dingen. Ze keek naar Flame en bemoedigde zich in haar hoofd toe. Een, twee, drie! 'Flame...' begon ze zacht, afwachtend of hij iets zou zeggen of niet. Toen dit in haar oren niet het geval leek, keek ze opzij en knikte even kort, alsof zij zichzelf hiermee meer wou overtuigen. 'Ik ben verliefd op je,' hinnikte ze toen naar hem. Ze keek naar Jazz, die voor hun liep. Als die grote oren had, waarmee Blizzard bedoelde dat ze alles probeerde op te vangen wat er gezegd werd, dan zou ze het zeker hebben gehoord en dat zou het niet lang duren voordat die zich omkeerde en begon te juichen. Blizzard had zo'n gevoel dat dat typisch Jazz' normen zouden zijn. Ze keek een beetje benauwd opzij naar Flame, maar een blik op Jazz zorgde voor een boost energie. Flame had tenslotte toegestemd dat zij Jazz zouden opvangen. En als het een afwijzing werd? Blizzar schonk er maar niet te veel aandacht aan. Haar aandacht ging nu compleet over naar Flame. Ze voelde de zenuwen gieren in haar lijf. Ze keek naar hem en drukte ongemerkt haar zij dicht tegen hem aan.