Who is there...

Met harde galop passen, rende Whisper over de stille zandvlakte. Hij was aangekomen op het strand. Met zachtje tussengalop pasjes remde hij af. De haflinger hengst stond stoer op het harde zand. Hij stak zijn hoofd de lucht in, en maakte ruimte tussen zijn benen. De frisse strand wind waaide door zijn dikke, witte manen. De blik op zijn gezicht stond strak, en serieus. Het was bepaald geen schatje. Integendeel zelfs. Het was één van de meest woeste paarden in PW. Met rustige pasjes liep hij verder. Hij hield zijn hoofd licht gekromd, en brieste even. Het strand was zijn favoriete plek. Hier kon hij al zijn energie en woestheid kwijt. Gelukkig kwamen hier nooit tweebenen. Dit was een strand die geschapen was door de natuur. Whisper kneep zijn ogen zachtjes samen, en galoppeerde in een paar passen weer hard weg. Hij zat in volle rengalop. Zijn korte benen gingen harder dan iemand waarschijnlijk ooit hadden gedacht. De woeste hengst gooide zijn sterke achterbenen omhoog, en bokte voluit. Whisper zat nu in een sterke draf. Luid snuivend keek hij om zich heen. Achter zich zag hij diepe sporen van zijn galop. Whisper liet zijn hoofd weer zakken, en liep zachtjes over het lange strand. Nog een keer keek hij om zich heen. Hij hoopte dat hij misschien iemand zag. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes, en keek over een waas van zand heen. Daar.... Daar zag hij iets... Een grote schaduw kwam in de verte langs galopperen. Whisper snoof. Als dat paard maar niet vijandig was...

[Iedereen mag reageren, en Whisper vermoord niemand hoor ]

Jazz snoof even toen ze Whisper zag, ze wist wie hij was, hij was de leider van de blood kudde.
Jazz was nog helemaal wild van het rennen, er waren weer tweebenigers geweest die hem wouden vangen maar gelukkig waren die al weg. Jazz keek voor een tijdje naar Whisper en zei dan " Whisper, ik heb een vraag voor u, zou ik me bij jou kudde mogen voegen?"
Ze keek naar het mooie witte strand en de klotsende golven in de branding.
Ze rook de frisse geur van de zee en werd er helemaal blij van. Jazz liet een luide hinnik horen en bokte vrolijk maar elegant. Ze hoorde iets en keek met een onrustige blik naar de struiken, daar kwam een ritselende slang uit gekropen. Ze was voor bijna nik s bang behalve voor slangen, ze werd helemaal hysterisch en begon te steigeren.

Whisper stond briesend op het waaiende strand. Zijn witte manen danste om hem heen. Een paar keek keen de hengst om zich heen. In de verte hoorde hij hoefgetrappel. Was daar een paard? In zijn buurt!? Woest snuivend draaide de leider zich om, en keek naar het paard voor zich. Het was een zwarte pony, met witte manen. Whisper snoof even. Het paard keek hem aan. Net voordat hij iets kon zeggen hoorde hij het paard wat aan hem vragen. 'Whisper, ik heb een vraag voor je, zou ik me bij jouw kudde mogen voegen?' Vroeg de pony voor hem ineens. Verbaasd keek de hengst naar de zwarte merrie voor hem. Niet veel paarden waren in staat om zich bij zijn kudde te voegen. Zijn beruchte kudde, de Blood Kudde.. De wind waaide nog een keer om Whisper heen, en liet zijn manen weer om zijn nek heen dansen. De zwarte merrie hinnikte ineens luid, en bokte elegant naar achteren. Whisper snoof nog een keer. De bosjes een paar meter van hun vandaan ritselde ineens. Met wijd opengesperde neusgaten keek de stoere hengst toe. Er kwam een slang uit gekropen. Het wilde paard voor hem werd ineens helemaal hysterisch, en begon hoog te steigeren. De slang kwam steeds verder hun richting in. Whisper rolde even met zijn ogen, en liep op de slang af. Hij slingerde zijn voorbenen de lucht in, en belandde boven op het beest. Meteen was hij dood. Tenminste, geen dier had dat overleefd. Whisper wendde zich weer tot de merrie. 'Je moet lef hebben, en geen angsten kennen!' Knarste Whisper woest. Zijn toon klonk stoer, en wild. 'Maar goed, ik neem je aan,' Zei de hengst nogmaals. 'Ik moet alleen weten hoe jij heet.' Whisper wachtte even op antwoord, en sloeg een van zijn voorbenen tegen het zand aan. Er ontstond een klein kuiltje. Voor de Blood Kudde had je inderdaat lef nodig. Als dit paard langer in de kudde zit, is ze vast wel veranderd. De wind waaide nogmaals krachtig door zijn manen heen. Die waaide weer op, en lagen wild over zijn hoofd heen.

"ik begrijp dat ik geen angsten kan hebben als ik in deze kudde zit en ik zal er aan werken, ùùer was alleen een voorval gebeurt waardoor die angst zich ontwikkelde" zei Jazz een beetje afwezig. toen ze merkte dat de hengst haar vragend aankeek schudde ze haar hoofd en zei" mijn naam is Jazz". Daarna dwaalde haar gedachten weer af en ze moest denken aan haar moeder. Nee, hier moet je niet aan denken. zei ze in zichzelf. Jazz keek naar de stoere hengst en vroeg" uhm wat doen we gemiddeld door de dag heen in deze kudde?" Ze keek naar de hengst en ging toen van haar gespannen houding over naar een ontspande houding

'Ik begrijp dat ik geen angesten kan hebben als ik in deze kudde zit en ik zal eraan werken, ùùer was alleen een voorgeval beurt waardoor die angst zich ontwikkelde,' Zei de zwarte pony een beetje afwezig. Whisper dacht even na. Dat zal wel goed komen, zuchtte hij in zichzelf. De hengst keek haar nog even ragend aan voor haar naam. 'Mijn naam is Jazz,' Zei ze. Whisper gaf een kort knikje. Hoe zou ze mijn naam eigenlijk kennen? Dacht hij stil. Ach, ik zou vast wel bekend staan om mijn wilde gedrag... Dacht hij daarna. Dat klopte ook wel. Whisper was de meest woeste pony van PW. Niemand was zo gek om hem uit te dagen. Al zijn er wel wat hengsten geweest die dat probeerde. Maar Whisper had ze allemaal weggejaagd. Sommige waren bijna anderhalf keer zo groot als hij. Niemand kon natuurlijk geloven dat zo'n lief, schattig haflingertje óóit was kwaad zou doen. Maar dacht dat maar niet.... Een beetje afwezig staarde Whisper vooruit. Toen wende hij zich weer tot Jazz, die op het punt stond om iets te vragen. 'Uhm, wat doen we gemiddeld door de dag heen?' vroeg de zwarte pony opeens. Wat gespannen keek ze hem aan. Maar rustig ontspande ze zich weer. 'Ow. Zomaar.. We trekken vooral veel rond, en bewaken de grenzen. Door bij elkaar te blijven kunnen we het gevaar ontwijken, want zelf ik ben niet sterk genoeg voor een puma bijvoorbeeld...' Zuchtte hij. Zijn ogen blikkerde even, en keek Jazz daarna weer strak aan.

Jazz snuffelde even aan de dode slang en schudde daarna met haar hoofd waardoor haar witte manen wild heen en weer werden geschud. Ze keek uit over het strand dat met witte sneeuw bedekt was, o wat vond ze het leuk om daar te rennen, ze voelde zich dan altijd zo vrij en ze beeldde zich dan altijd in dat ze een hele kudde paarden achter haar had en zei hun leider was. Jazz zuchte even en keek naar Whisper die haar strak aankeek. "Weet je toen ik aan het ronreizen was kwam ik altijd wel paarden tegen die bang van jou waren en me waarschuwden, maar mijn droom is om zo stoer als jou te zijn." Zei Jazz aardig en met een rustige stem. Het was waar ze droomde vaak ervan om zo stoer te zijn en geen angsten te kennen. Jazz keek Whisper met een blij gezicht aan.


(SRRY weinig inspi)

De zwarte merrie rook aan de slang, en schudde haar hoofd. Whisper keek ook even naar de slang, maar al snel was hij weer ongeïnteresseerd. Whisper schudde zijn hoofd ook even, zodat de witte manen over zijn nek heen danste. Zijn ogen richtte zich op het strand. De golven beukte tegen de rotsen, en spoelde zachtjes aan tegen het strand. Op een strakke lijn lagen allemaal schelpen. Heel mysterieus, vond Whisper. Hoe kwamen ze allemaal op één lijn? Ach.. De haflinger hengst wende zich weer weg. 'Weet je, toen ik aan het ronreizen was kwam ik altijd wel paarden tegen die bang van jou waren en me waarschuwden, maar mijn droom is om zo stoer als jou te zijn." Whisper wendde zich weer tot Jazz. Hij keek haar even aan. Ze sprak met een rustige stem. 'Tja. Bijna iedereen hier is bang voor mij, en ook veel paarden denken zo als ik te worden. Maar niet veel redden het. Misschien dat het jou ook wel lukt,' Zei hij met een grauwe stem. Whisper wist nog heel goed hij hij zo was geworden. Als veulen was hij net als alle anderen een lief, schattig kleintje. Maar zijn moeder stierf, en een andere hengst vond hem. Dat was de bloeddorstigste hengst die hij ooit was tegengekomen. Hij leerde Whisper slecht zijn, en nergens genade tegen te tonen. Eigenlijk was de haflinger een beetje bang voor hem, en fluisterde altijd. Bang dat hij iets verkeerd deed. De hengst had hem dus Whisper genoemd. Niet echt een naam die nu bij hem paste... Even knarste de hengst met zijn tanden, en liet de wind door zijn manen trekken.

'Tja. Bijna iedereen hier is bang voor mij, en ook veel paarden denken zo als ik te worden. Maar niet veel redden het. Misschien dat het jou ook wel lukt,' Zei whisper.
Jazz keek naar hem en zag dat hij aan het denken was, ze bleef nog even kijken en liet haar hoofd zachtjes zakken. Ze greep een beetje dor gras met haar tanden en kauwde er rustig op.
met haar bruine oen staarde het paard naar een vogeltje dat vrolijk een liedje floot.
Toen ze haar hoofd ophief zag ze iets raars op het strand allemaal schelpen op een rechte lijn.
" hé waarom zouden die schelpen daar bzo liggen?" vroeg Jazz terwijl ze een beetje op haar hoede rondt keek.